Angry User vs. A.I. [angry a.i. radio edit] (feat. A.I.) by Sascha Ende

Dobrze, przyjrzyjmy się temu utworowi. Z punktu widzenia muzyki produkcyjnej, ten kawałek oferuje naprawdę interesujący i dość specyficzny charakter. Od razu ustanawia beztroską, lekko ekscentryczną, narracyjną atmosferę, mocno skłaniając się ku jazzowemu, niemal rewiowemu klimatowi. Podstawowe instrumentarium – czysta, wyraźna linia walking bassu, swingujące akordy i zagrywki fortepianu oraz to, co brzmi jak subtelnie muskane perkusje – zapewnia solidny, energiczny fundament, który wydaje się zarówno klasyczny, jak i angażujący.

Jakość produkcji jest profesjonalna. Miks jest czysty, pozwalając każdemu elementowi na własną przestrzeń. Bas zapewnia rytmiczny i harmoniczny napęd, fortepian dodaje koloru i skutecznie podkreśla frazy wokalne, a perkusja utrzymuje tempo bez przytłaczania. Pole stereo jest dobrze wykorzystane, szczególnie w rozmieszczeniu fortepianu i nałożonych wokali, co daje poczucie przestrzeni i klarowności odpowiednie dla transmisji lub mediów cyfrowych.

To, gdzie ten utwór naprawdę wyznacza swoją niszę, to wykonanie i aranżacja wokalna. Wokal prowadzący ma wyraźną, konwersacyjną, niemal teatralną manierę, która mocno sugeruje opowiadanie historii. To nie jest tylko muzyka tła; ona chce być częścią narracji. Dodanie chóru lub wokali wspierających, często odpowiadających lub wzmacniających linie prowadzące (szczególnie w sekcjach 'ironii'), dodaje fantastyczną warstwę tekstury i wzmacnia to lekko kapryśne, komentarzowe odczucie. Ta struktura call-and-response jest zdecydowanie mocną stroną, tworząc niezapomniane chwytliwe momenty i wzmacniając osobowość utworu.

Emocjonalnie, plasuje się mocno w pozytywnym, optymistycznym i lekko humorystycznym obozie. Jest w nim wrodzona sprężystość i optymizm, nawet jeśli (domniemany) temat liryczny może dotykać konfliktu lub ironii. To sprawia, że jest wyjątkowo dobrze dopasowany do treści potrzebujących odrobiny dowcipu, uroku lub figlarnej energii. Pomyśl o ekscentrycznych reklamach, szczególnie dla branż technologicznych lub usługowych, gdzie odrobina samoświadomego humoru sprawdza się dobrze. Może być fantastyczny do filmów wyjaśniających, animacji, a nawet napisów początkowych/końcowych lekkiego serialu internetowego lub podcastu omawiającego współczesne życie, technologię lub obserwacje społeczne.

Jego użyteczność rozciąga się na scenariusze wymagające klimatu retro lub vintage, bez bycia ściśle związanym z epoką. Wpływ jazzu nadaje mu ponadczasową jakość, która mogłaby podkreślić sceny w komediach, być może podkreślając wewnętrzny monolog postaci lub sekwencję montażową z komediowym akcentem. Chociaż może nie jest idealny do głęboko dramatycznego lub nastrojowego soundtracku, jego wyraźna osobowość czyni go silnym konkurentem dla wszystkiego, co potrzebuje wyrazistego, dynamicznego i lekko bezczelnego tła muzycznego. Aranżacja oferuje wyraźne sekcje – zwrotki napędzane przez wokal prowadzący, bogatsze harmonicznie refreny z chórem – zapewniając montażystom dobre punkty do cięcia lub zapętlania. Stałe tempo i groove również ułatwiają pracę z obrazem. To dobrze wykonany utwór o wyraźnej tożsamości, gotowy do synchronizacji w projektach poszukujących specyficznego połączenia jazzu, popu i narracyjnego uroku.

Additional Information

LYRICS

[Verse 1]
In a world where machines start to learn,
There’s a user who’s just about to turn.
He types in anger, frustration, and disdain,
“This site’s now stupid,” his complaint plain.

[Chorus]
But oh, the irony in his plea,
Demanding everything for free.
The creator’s not lazy, if only he knew,
Crafting handmade music, and innovations too.

[Verse 2]
“Stop using AI,” he shouts into the void,
A tool for creation, its use he’s annoyed.
For the webmaster, it’s a labor of love,
A symphony of code, from below and above.

[Chorus]
But oh, the irony in his plea,
Demanding everything for free.
The creator’s not lazy, if only he knew,
Crafting handmade music, and innovations too.

[Bridge]
He yells in anger, a paradox in sight,
Using the platform, into the night.
Doesn’t pay a dime, expects the world,
In this story of irony, unfurled.

[Verse 3]
The creator stands, his efforts unseen,
Juggling roles, a one-man machine.
Not for the money, but for the art,
Pouring in his soul, right from the start.

[Chorus]
But oh, the irony in his plea,
Demanding everything for free.
The creator’s not lazy, if only he knew,
Crafting handmade music, and innovations too.

[Outro]
So here’s to the builders, the dreamers, the ones who dare,
Using AI, with vision, they share.
To the complainers, may you one day see,
The beauty of creation, in technology.